Fizjoterapia w uroginekologii stoi przed wyzwaniami, aby bezpiecznie kontynuować swoją pracę, biorąc pod uwagę przyjęcie środków dystansowania społecznego podczas pandemii COVID-19. Opublikowano już pewne wytyczne dotyczące uroginekologii; jednak nie opracowano żadnych konkretnych dokumentów dotyczących fizjoterapii w uroginekologii. Celem tego artykułu jest przedstawienie wskazówek dotyczących fizjoterapii w uroginekologii podczas pandemii COVID-19.

Pandemia COVID-19 zmieniła wszystkie scenariusze opieki zdrowotnej, a wiele instytucji przerwało opiekę nad pacjentami.

Fizjoterapia zdrowia kobiet skoncentrowana na uroginekologii została prawie całkowicie przerwana, a tysiące pacjentek pozostawiono bez opieki. Jeśli weźmiemy pod uwagę liczbę pacjentów, którzy wymagaliby opieki, możemy znaleźć dane wskazujące, że około 25% kobiet ma objawowe problemy. Chociaż leczone problemy na ogół nie są pilne, poziom dyskomfortu może być poważny, co ma negatywny wpływ na jakość życia. Dystans społeczny podczas pandemii może nasilać cierpienie związane z tymże i inne schorzenia mające wpływ na jakość życia kobiet z powodu wielu czynników, takich jak:

• zwiększona otyłość,
• brak aktywności fizycznej,
• stres i trudności w dostępie do bezpiecznej i kompleksowej opieki zdrowotnej, w tym fizjoterapii.

Wczesne rozpoczęcie procesu rehabilitacji w uroginekologii uważa się za kluczowy czynnik zdrowia kobiet.

Fizjoterapia uroginekologiczna to obszar, który koncentruje się na ruchu i funkcjonalności człowieka – opierając swoje interwencje na dokładnej ocenie ogólnych aspektów dotyczących objawów oraz specyficznych aspektów związanych z funkcją i dysfunkcjami mięśni dna miednicy w zakresie zdrowia kobiet.

Usługi telezdrowia mogą ułatwić realizację strategii zdrowia publicznego podczas pandemii, oferując wskazówki pacjentom przy jednoczesnym zachowaniu dystansu społecznego [6]. Według Światowej Konfederacji Fizjoterapii praktyka cyfrowa to termin używany do opisania usług opieki zdrowotnej, wsparcia i informacji udzielanych na odległość za pośrednictwem komunikacji i urządzeń cyfrowych. Obejmuje rozmowy telefoniczne, platformy do wideorozmów, nagrania wideo i inne formy kontaktu z pomocą techniczną. Termin przyjęty w całym tym artykule w odniesieniu do praktyki cyfrowej fizjoterapii to telefizjoterapia, chociaż w literaturze można znaleźć inne terminy, takie jak wirtualna fizjoterapia.

W wielu badaniach sprawdzano skuteczność telefizjoterapii w niektórych schorzeniach. Fizjoterapia osobista w uroginekologii wiąże się jednak z pewnymi specyfikami, takimi jak radzenie sobie z problemami intymnymi, zakłopotanie pacjentki w związku z objawami oraz konieczność wykonania badania mięśni dna miednicy. Specyfika ta sprawia, że kwestie prywatności i etyki w tym obszarze są szczególnie istotne, ponieważ istnieją ograniczenia i obawy przy rozważaniu telefizjoterapii w uroginekologii. Niemniej jednak telefizjoterapia mogłaby zapewnić bezpieczną ciągłość opieki fizjoterapeutycznej w uroginekologii.